nasza rodzina, krewni i znajomi - dawniej i dzisiaj

Teksty aktów normatywnych (np. ustaw) posługują się niemal wyłącznie stopniami i liniami pokrewieństwa i powinowactwa, bez wyliczania nazw konkretnych relacji. I tak zamiast nazywać poniższe relacje, ustawodawca napisze zamiast:

przodek — wstępny lub krewny w linii prostej,
potomek — zstępny lub krewny w linii prostej,
rodzice — pokrewieństwo pierwszego stopnia w linii prostej,
dzieci — dzieci, ewentualnie zstępni lub pokrewieństwo pierwszego stopnia w linii prostej,
rodzeństwo — rodzeństwo, ewentualnie pokrewieństwo drugiego stopnia w linii bocznej,
(współ)małżonek — właśnie tak,
teściowie — powinowactwo pierwszego stopnia w linii prostej,
dzieci przybrane (pasierbi) — powinowactwo w linii prostej pierwszego stopnia,
szwagrowie — powinowactwo w linii bocznej,
itd.

Oczywiście, prawo posługuje się również terminami:

dziecko i rodzice (prawo rodzinne),
dzieci, małżonek, rodzice i rodzeństwo (art. 931 KC i nn.) oraz dziadkowie (art. 938 KC),
małżonek lub współmałżonek (prawo podatkowe, socjalne),
ale nie odwołuje się do żadnych dalszych rozróżnień (np. dziadek-babcia).